தமிழியக்கம்/மங்கையர்

by பாரதிதாசன்

௪. மங்கையர் முதியோர் எழுக!

ஒருவானில் பன்னிலவாய்
    உயர்தமிழ்ப்பெண்களெலாம்
        எழுக! உங்கள்
திருவான செந்தமிழின்
    சிறுமையினைத் தீர்ப்பதென
       எழுக! நீவிர்,
பெருமானம் காப்பதற்கு
    வாரீரேல் உங்கள்நுதற்
       பிறையே நாணும்!
மறுமலர்வாய்த் தாமரையும்
    கனியுதடும், நன்னெஞ்சும்
         வாட்டம் எய்தும்! ⁠16

நகர்நோக்கிப் பசுந்தோகை
    நாடகத்து மாமயில்கள்
        நண்ணி யாங்குப்
பகர்கின்ற செந்தமிழின்
    பழிநீக்கப் பெண்களெல்லாம்
       பறந்து வாரீர்!
மிகுமானம் காப்பதற்கு
    வாரீரேல் வெண்ணிலவு
       முகஞ் சுருக்கும்
மகிழ்வான மலர்க்கன்னம்
   வாய்மையுளம் வாட்டமுறும்
       மலர்க்கண் நாணும். ⁠17

தண்டூன்றும் முதியோரே!
    தமிழ்த்தொண்டென்றால் இளமை
         தனை எய்தீரோ?
வண்டூன்றும் சிற்றடியால்
    மண்டுநறும் பொடிசிதறும்
        பொதிகை தன்னில்
பண்டூன்றும் திருவடியால்
    பச்சைமயில் போல்வந்து
        தமிழர்க் காவி
கொண்டூன்றி வருந்தமிழ்த்தாய்
    கொண்டகுறை தவிர்ப்பதற்குக்
        குதித்து வாரீர்! ⁠18

பிரம்புவளை மெய்யுடையீர்
    ஆருயிரில் வாரியிட்டுப்
        பிசைந்த தான
உரம்பெய்த செந்தமிழுக்
    கொன்றிங்கு நேர்ந்ததென
        உரைக்கக் கேட்டால்
நரம்பெல்லாம் இரும்பாகி
    நனவெல்லாம் உணர்வாகி
        நண்ணி டீரோ!
இரங்குநிலை கொண்டதமிழ்
    ஏற்றகுறை தவிர்த்திடநீர்
       எழுச்சி கொள்வீர். ⁠19

அன்னையினை எதிர்த்தார்க்கும்
    அவள்மேன்மை மறந்தார்க்கும்
        அயர்ந்த வர்க்கும்
மின்னைவிழி உயர்ந்ததுபோல்
    மெய்யுயிரைப் பெற்றதுபோல்
        தமிழ்ச்சாப் பாடு
தன்னையுணர் விப்பதற்குச்
    சாரைச்சிற் றெறும்பென்னத்
        தமிழ் நாட்டீரே,
முன்னைவைத்து காலைப்பின்
    வையாமே வரிசையுற
       முடுகு வீரே! ⁠20