நல்ல தீர்ப்பு/அங்கம் 3
அங்கம் 3
காட்சி 1
அரண்மனையின் ஒரு புறத்தில், முல்லை, கிள்ளை, சாலி
மூவரும் பேசியிருக்கிறார்கள்.
கிள்ளை : இளவரசி! ஏதாவது படிக்கலாமே
சாலி : வேண்டாம் ஏதாவது விளையாடினால் நன்றாய் இருக்கும்.
முல்லை : படிக்கலாம் கிள்ளை! நீ போய், அம்மா
நீராடும் அறைக்கு இந்தப் புறத்தில் ஊஞ்சலின்
மேல் கவிதை நூல் இருக்கிறது. எடுத்து வா.
[அவள் சென்று எடுத்துவந்து, தானே
அதைத் திறந்து பார்க்கிறாள்.]
கிள்ளை : இதைக்கேள் ! சாலி, கவனமாய்க் கேள்
நீயும்.
பச்சை பசுந்தழைக் காட்டினிலே ஒரு
பக்கத்தில் பூத்திட்ட முல்லையைப் பார்
அச்சடையாளம் நல் வான்குளத்தில் மின்னும்
ஆயிரம் மீனெனத் தோன்றுமடி !
அச்சில் அடித்திட்ட வெள்ளிப் பணம் கையில்
அள்ளி இறைத்தது போல் இருக்கும்!
இச்சை நறுமணத் தால்அழைக்கும்--முல்லை
ஏன் என்று பார்க்கையிலே சிரிக்கும்!
[முல்லை சிரித்தாள்.]
கிள்ளை : முல்லை, ஏன் என்று பார்க்கையிலே
சிரிக்கும் !
சாலி : முல்லைக்கு முல்லைப் பொட்டு!
[கிளியின் கூச்சல் கேட்கிறது.]
முல்லை : சாலி ஓடு கிளி கதறுகிறது!
[அவள் ஓடிக் கூட்டொடு தூக்கி
வருகிறாள். முல்லை அதைக் கையில்
ஏந்திக்கொள்கிறாள் கூட்டினின்று
எடுத்து]
முல்லை : பத்துப் பணத்திற்கு வாங்கினேன். அப்போது
இத்தனை அளவு சிறிது குழந்தை. இப்போது
கத்தும் குரலுக்கு வையமும் போதாது. கையிலே
வைத்திருந்தால் தான் சாது!
[தோழி வள்ளி வருகிறாள்]
வள்ளி : அன்னையார் அழைத்தார்கள்.
முல்லை : எனக்கு விடை கொடுங்கள்.
கிள்ளை : சரி.
[கிள்ளையும் சாலியும் தம் வீடு செல்கிறார்கள்]
காட்சி 2
[பேரரசி கன்னல் தன் படுக்கையறைப் பக்கம்
உலவுகின்றாள், அவள் விழிகள் அங்கு பல
பக்கங்களையும் கூர்ந்து பார்க்கின்றன. அவள்
எதையோ தேடுகிறாள்]
[முல்லை வருகிறாள்]
முல்லை : ஏன் அம்மா அழைத்தீர்கள்?
கன்னல் : நீ உணவு உண்ணாமல் இருப்பது
உனக்கே தெரியவில்லையா! நேரம்
ஆகிறது.
முல்லை : நீங்கள் என்ன தேடுகிறீர்கள். கவிதைச்
சுவடியா?
கன்னல் : இல்லை.
முல்லை : பின்னென்னம்மா
கன்னல் : அந்தக் கணையாழி?
முல்லை : எந்தக் கணையாழி?
கன்னல் : மாணிக்கக் கணையாழி?
முல்லை : திடுக்கிடும் சேதி, உங்கள் உயிர்
ஆயிற்றே? எங்கு விழுந்திருக்கும்!
கன்னல் : கூச்சலிடாதே, அது தவறியது உன்
தந்தையார் அறிந்தால் வருந்துவார். அது
மண நாளில் என் விரலில் அவர் இட்டது.
இங்குதான் இருக்கும். நீ செல் உணவுண்ண!
முல்லை : நானும் தேடுகிறேன் அம்மா!
கன்னல் : உணவருந்திய பின் தேடு.
முல்லை : இதோ வந்துவிட்டேன். [போகிறாள்]
கன்னல் : அதற்காக நீ செவ்வையாக உணவுண்ணாமல்
ஓடிவந்து விடாதே.