மலரும் உள்ளம்-1/ஆந்தை
ஆந்தை, ஆந்தை, பகலெல்லாம்
அடைந்து கிடப்பது எங்கே, சொல்?
தேடித் தேடிப் பார்த்தேன்நான்.
தெரிய வில்லை, உன்னுருவம்.
களவு செய்தே அகப்பட்ட
கள்ளன் போலே விழிப்பதுஏன்?
பொந்துக் குள்ளே இருப்பதுஏன்?
பொழுது பட்டே வருவதுஏன்?
முட்டைக் கண்கள் கண்டால்நாம்
மிரள மாட்டோம்; வந்திடுவாய்
வெளிச்சம் கண்டால் கூசிடுமோ,
விரிந்த கண்கள்? கூறிடுவாய்.
“அழகை ஈசன் தரவில்லை.
அதனால் நானும் வரவில்லை”
என்றா காரணம் கூறுகிறாய்?
இதற்கேன் வெட்கம்; வந்திடுவாய்.
ஆந்தை, ஆந்தை அன்றொருநாள்
அப்பா உனது கதைசொன்னார்.
கண்ணைச் சுழற்ற மாட்டாயாம் ;
கழுத்தைத் திருப்பியே பார்ப்பாயாம்.
புத்தி உனக்கு அதிகமெனப்
புகழ்ந்தார் தந்தை மேன்மேலும்.
புத்தி மிகுந்த அறிஞரேநீர்
புத்தகம் எத்தனை எழுதிவிட்டீர்?
எந்தக் கடையில் விற்றிடுமோ?
என்ன விலைக்குக் கிடைத்திடுமோ?
சும்மா விழித்துப் பார்ப்பதுஏன்?
சொன்னால் வாய்தான் வலித்திடுமோ?
