குழந்தைக் கவிஞரின் கதைப் பாடல்கள்-தொகுதி-1/அழியாச் செல்வம்
அழியாச்செல்வம்
எட்டய புரத்து மன்னருடன்
இனிதாய்க் காலம் கழித்திடவே
பட்டணம் சென்றனர் பாரதியார்.
பலநாள் சென்று திரும்பினரே.
வாசலில் குதிரை வண்டியுமே
வந்து நின்றதைக் கண்டதுமே,
ஆசையாய் வாசலை நோக்கிவந்தார்
அவரது மனைவி செல்லம்மா.
வண்டியை விட்டே பாரதியார்
மகிழ்வுடன் கீழே இறங்கிவந்தார்.
வண்டியி லிருந்த பொட்டணங்கள்
வந்தன பாரதி பின்தொடர்ந்தே !
‘பட்டுப் புடவை, பாத்திரங்கள்,
பற்பல நல்ல பொருள்களுமே
பொட்டணத் துள்ளே இருக்கு’மெனப்
பிரித்துமே பார்த்தனர் செல்லம்மா.
பட்டுப் புடவையும் அங்குஇல்லை;
பாத்திர பண்டமும் அங்குஇல்லை;
பொட்டணத் துள்ளே இருந்ததெல்லாம்
புத்தகம், புத்தகம், புத்தகமே !
அரசர் கொடுத்தது ஐந்துநூறு.
அத்தொகை யாவுமே புத்தகமாய்
இருப்ப தறிந்ததும், ஐயையோ,
“ஏனோ இப்படிச் செய்துவிட்டீர்!
எனக்குப் பிடித்ததாய் ஏதுமில்லை.
இப்படிக் காசைக் கெடுப்பதுவோ ?”
சினத்துடன் மனைவி பேசிடவே,
சிரித்துமே பாரதி கூறினரே ;
“பட்டுப் புடவை, வெள்ளியிலே
பாத்திரம், பண்டங்கள் வாங்காமல்,
பட்டணம் சென்றே வீணாகப்
பணத்தைக் கெடுத்ததாய் எண்ணுகிறாய்.
அழிகின்ற செல்வம் நான்கொடுத்தே
அழியாத செல்வம் கொண்டுவந்தேன்.
அழகழ கான கருத்தையெலாம்
ஆனந்த மாகப் படித்தறிவோம்”