குழந்தைக் கவிஞரின் கதைப் பாடல்கள்-தொகுதி-1/தாத்தாவின் கோபம்
தாத்தாவின் கோபம்
காசிக்குத் தாத்தாவும் சென்றுவந்தார்-உடன்
களிப்போடு பிள்ளைகள் சூழ்ந்துகொண்டார்.
ஆசையாய்க் கூடியே பேசுகையில்-அங்கே
ஆனந்தன் தாத்தாவைக் கேட்கலுற்றான்.
“அத்தையும் காசிக்குச் சென்றுவந்தாள்-இனி
அவரைக்காய் தின்பதே இல்லையென்றாள்.
சித்தப்பா காசிக்குச் சென்றுவந்தார்-இனி
சிகரெட் பிடிப்பதே இல்லையென்றார்.
பாட்டியும் காசிக்குச் சென்றுவந்தாள்-இனி
பாகற்காய் தின்பதே இல்லையென்றாள்.
சீட்டாடும் பழக்கத்தை விட்டேனென்றார்-காசி
சென்று திரும்பிய மாமாவுமே.
இப்படிக் காசிக்குச் சென்றோரெல்லாம்-அங்கே
ஏதேனும் ஒன்றினை விட்டுவந்தார்.
அப்படி நீயுமே விட்டதென்ன ?-தாத்தா,
அவசியம் கூறிட வேண்டு” மென்றான்.
“கோபக்காரன் என்றே ஊரிலுள்ளோர்—என்னைக்
கூறிடுவா ரன்றோ? ஆதலினால்
கோபத்தைக் காசியில் விட்டுவந்தேன்”—என்றே
கூறினார் மறுமொழி தாத்தாவுமே.
கண்ணனும் உடனேயே, “தாத்தா,தாத்தா நீயும்
காசியில் விட்டதும் என்ன?”என்றான்.
“இந்நேரம் கோபத்தை விட்டதாய்ச் சொன்னேனே…
எங்கே கவனமோ?” என்றுரைத்தார்.
முரளியும், “தாத்தா நீவிட்டதென்ன?” — என்றே
மீண்டும் ஒருமுறை கேட்டிடவே
திரும்பவும் “கோபத்தை விட்டே”னென்றே — தாத்தா
செப்பினர் முரளியும் “ஓகோ”என்றான்.
அருணனும் கோபுவும் அழகப்பனும் — இன்னும்
அலமுவும் கீதா காவேரியுமே
திரும்பத் திரும்ப இக்கேள்விதனைக் — கேட்கச்
சீறி எழுந்தனர் தாத்தாவுமே!
“வேலையற்ற வெட்டிப் பிள்ளைகளா — என்ன
வேடிக்கையா இங்கே காட்டுகின்றீர்?
தோலை உரித்தே எடுத்திடுவேன்” என்றுசொல்லியே
கையில் தடி எடுத்தார்!
“கோபத்தைக் காசியில் விட்டேனென்றார்-இதோ
குண்டாந் தடியுடன் வந்ததடா!
ஆபத்து! ஆபத்து!” என்றே சொல்லி-உடன்
அனைவரும் ஓட்டம் பிடித்தனரே!
