சமணமுனிவர்கள் இயற்றிய நாலடியார்

உரை: களத்தூர் வேதகிரி முதலியார்

1. அறத்துப்பால்: துறவறவியல்

மூன்றாம் அதிகாரம் யாக்கை நிலையாமை

{அதாவது, சரீரமானது நிலைநில்லாமையாம்}

பாடல்: 21 (மலைமிசைத்)

மலைமிசைத் தோன்று மதியம்போல் யானைத் மலை மிசைத் தோன்றும் மதியம் போல் யானைத்

தலைமிசைக் கொண்ட குடையீர் - நிலமிசைத் தலைமிசைக் கொண்ட குடையீர் - நிலம் மிசைத்

துஞ்சினா ரென்றெடுத்துத் தூற்றப்பட் டாரல்லா துஞ்சினார் என்று எடுத்துத் தூற்றப்பட்டார் அல்லால்

லெஞ்சினா ரிவ்வுலகத் தில். (01) எஞ்சினார் இவ் உலகத்து இல்.

பதவுரை: மலை= மலையின்,; மிசை- மேல்,; தோன்றும்- உதிக்கும்,; மதியம்போல்= சந்திரனைப் போல,; யானை= யானையின்,; தலைமிசை= தலைமேல்,; கொண்ட= கவியக்கொண்ட,; குடையர்= புடையையுடைய மன்னர்களும்,; நிலமிசை= பூமிமேல்,; துஞ்சினார் என்று= இறந்தார் என்று,; எடுத்து= பிறரால் எடுத்து,; தூற்றப்பட்டார்= தூறு சொல்லப்பட்டார்கள்,; அல்லால்= அல்லாமல்,; எஞ்சினார்= உயிரோடிருந்தார்,; இ உலகத்து= இந்த உலகத்தில்,; இல்= ஒருவருமில்லை.

கருத்துரை: யானைமேல் ஏறிய அரசர்களும், இறந்தார்களென்று சொல்லப்பட்டார்களேயல்லாமல், இவ்வுலகத்து உயிரோடு வாழ்ந்தவர்கள் ஒருவருமில்லை.

விசேடவுரை: எஞ்சினார்- எழுவாய், இல்- பயனிலை.

பாடல்: 22 (வாழ்நாட்)

வாழ்நாட் கலகா வயங்கொளி மண்டிலம் () வாழ் நாட்கு அலகா வயங்கு ஒளி மண்டிலம்

வீழ்நாள் படாஅ தெழுதலால் - வாழ்நாள் ()வீழ் நாள் படாது எழுதலால் - வாழ் நாள்

ளுலவாமுனொப்புர வாற்றுமின் யாரு () உலவா முன் ஒப்புரவு ஆற்றுமின் யாரும்

நிலவார் நிலமிசை மேல். (02) நிலவார் நிலம் மிசை மேல்.

பதவுரை: வாழ்நாட்கு= வாழும் நாள்களுக்கு,; அலகு ஆ(க)= அளவு மரக்காலாக,; வயங்கு= பிரகாசிக்கும்,; ஒளி= கிரணங்களையுடைய,; மண்டிலம்= சூரியனானவன்,; வீழ்நாள்= வீழுங்காலம்,; படாது= உண்டாகாமல்,; எழுதலால்= உதயமாதலால்,; வாழ்நாள்= வாழுநாள்,; உலவாமுன்= கெடாமுன்,; ஒப்புரவு= தருமத்தை,; ஆற்றுமின்= செய்யங்கள்!,; யாரும்= யாவரும்,; நிலமிசைமேல்= நிலத்தின்மேல்,; நிலவார்= நிலைக்கமாட்டார்.

கருத்துரை: யாரும் உலகத்தில் நிலைநிற்க மாட்டார்கள்; உங்கள் ஆயுள் கெடுமுன்னமே தருமத்தைச் செய்யுங்கள்.

விசேடவுரை: நீங்கள்- தோன்றா எழுவாய், ஆற்றுமின்- பயனிலை, ஒப்புரவு,செயப்படுபொருள்.

பாடல்: 23 (மன்றங்)

மன்றங் கறங்க மணப்பறை யாயின () மன்றம் கறங்க மணப் பறை ஆயின

வன்றவர்க் காங்கே பிணப்பறையாய்ப் - பின்றை ()அன்று அவர்க்கு ஆங்கே பிணப் பறையாய்ப் - பின்றை

யொலித்தலு முண்டாமென் றுய்ந்துபோ மாறே () ஒலித்தலும் உண்டாம் என்று உய்ந்து போம் ஆறே

வலிக்குமா மாண்டார் மனம். (03) வலிக்குமாம் மாண்டார் மனம்.

பதவுரை: மன்றம்= சபையில்,; கறங்க= சப்திக்க,; மணப்பறை ஆயின= மணக்கோலத்திற்கான பறைகள்,; அன்று= அன்றைக்கே,; அவர்க்கு= அம்மாப்பிள்ளைக்கு,; ஆங்கே= அவ்விடத்தே,; பிணப்பறையாய்= பிணக்கோலத்திற்குக் கொட்டும்பறையாய்,; பின்றை= பின்பு,; ஒலித்தலும்= சப்தித்தலும்,; உண்டாம் என்று= உண்டாகுமென்று நினைத்து,; உய்ந்துபோம்= பிழைத்துப் போகிற,; ஆறு= வழியை,; வலிக்கும்= துணிந்து நிற்கும்,; மாண்டார்= பெரியோர்கள்,; மனம்= இருதயம்.

கருத்துரை: மணத்திற்குக் கொட்டும் பறைகளே பிணத்திற்குக் கொட்டும் பறைகளாமென்று நினைத்துப் பெரியோர்கள் மனம் பிழைக்கும் வழியைத் துணிந்து நிற்கும்.

விசேடவுரை: மனம்- எழுவாய், வலிக்கும்- பயனிலை, ஆறு- செயப்படுபொருள்.

பாடல்: 24 (சென்றே)

சென்றே யெறிப வொருகால் சிறுவரை () சென்றே எறிப ஒருகால் சிறு வரை

நின்றே யெறிப பறையினை - நன்றேகாண் ()நின்றே எறிப பறையினை - நன்றே காண்

முக்காலைக் கொட்டினுண் மூடித்தீக் கொண்டெழுவர் () முக் காலைக் கொட்டின் உள் மூடித் தீக் கொண்டு எழுவர்

செத்தாரைச் சாவார் சுமந்து. (04) செத்தாரைச் சாவார் சுமந்து.

பதவுரை: சென்று= போய்,; பறையினை= பிணப்பறையினை,; ஒருகால்= ஒருமுறை,; எறிப= அடிப்பார்கள்;; சிறுவரை= சற்றுநேரம்,; நின்று= நிறுத்தி, (அப்பறையினை),; எறிப= இரண்டாமுறை அடிப்பார்கள்;; முக்காலை= மூன்றாமுறை,; கொட்டின்= அடித்தமாத்திரத்தில்,; உள்= பாடையினிடத்து,; மூடி= பிணத்தைச் சீலையால் மூடி,; தீ= நெருப்பை,; கொண்டு= சட்டியிற்கொண்டு,; செத்தாரை= இறந்தவரை,; சாவார்= இனி யிறப்பவர்கள்,; சுமந்து= தோள்களிற் சுமந்து,; எழுவர்= மயானத்திற்கு எழுவர்,; நன்றே காண்= (இவ்வுலக இயற்கையை) நன்றாகப் பார்.

கருத்துரை: மூன்றுமுறை பறையறைந்த மாத்திரத்தில் பிணத்தைப் பாடையில் வைத்துச் சீலையால் மூடித் தீயுடன் சுடலைக்குக் கொண்டுபோவார்கள்.

விசேடவுரை: தொல்காப்பியம் "அர் ஆர் ப என வரூஉம் மூன்றும்; பல்லோர் மருங்கிற் படர்க்கைச் சொல்லே" - என்ற சூத்திரப்படிப் பலர்பால் விகுதி பெற்றது. சாவார்- எழுவாய், எழுவர்- பயனிலை, செத்தாரை- செயப்படுபொருள். நீ- தோன்றா எழுவாய், காண்- பயனிலை. ஏ- இரண்டும் அசைகள்.

பாடல்: 25 (கணங்கொண்டு)

கணங்கொண்டு சுற்றத்தார் கல்லென் றலறப் () கணம் கொண்டு சுற்றத்தார் கல் என்று அலறப்

பிணங்கொண்டு காட்டுய்ப்பார் கண்டு - மணங்கொண்டீண் ()பிணம் கொண்டு காட்டு உய்ப்பார் கண்டு - மணம் கொண்டு ஈண்டு

டுண்டுண்டுண் டென்னு முணர்வினாற் சாற்றுமே () உண்டு உண்டு உண்டு என்னும் உணர்வினால் சாற்றுமே

டொண்டொண்டொ ணென்னும் பறை. (05) டொண் டொண் டொண் என்னும் பறை.

பதவுரை: கணம் கொண்டு= கூட்டம் கூடிக்கொண்டு,; சுற்றத்தார்= இனத்தார்,; கல்லென்று= கலீல் என்னுஞ் சத்தம் உண்டாக,; அலற= புலம்ப,; பிணம்= சவத்தை,; கொண்டு= எடுத்துக்கொண்டு,; காடு= சுடுகாட்டில்,; உய்ப்பார்= செலுத்துபவரை,; கண்டும்= பார்த்திருந்தும்,; மணம்கொண்டு= விவாகஞ் செய்துகொண்டு,; ஈண்டு= இவ்விடத்தில்,; உண்டு உண்டு உண்டு என்னும்= (இல்வாழ்க்கை) உண்டுஉண்டு உண்டு என்னும்,; உணர்வினான்= அறிவீனனுக்கு,; டொண் டொண் டொண் என்னும்= டொண் டொண் டொண் என்னும் (ஓசையுள்ள),; பறை= சாப்பறை,; சாற்றும்= (சரீர நில்லாமையை) அறிவிக்கும்.

கருத்துரை: இனத்தார் அழப் பிணத்தைக் கொண்டு போவாரைக் கண்டிருந்தும் இல்வாழ்க்கையை விரும்பினவனுக்குச் சரீர நில்லாமையைச் சாப்பறை அறிவிக்கும்.

விசேடவுரை: பறை- எழுவாய், சாற்றும்- பயனிலை.

பாடல் 26 (நார்த்தொடுத்)

நார்த்தொடுத் தீர்க்கிலெ னன்றாய்ந் தடக்கிலென் () நார்த் தொடுத்து ஈர்க்கில் என், நன்று ஆய்ந்து அடக்கில் என்

பார்த்துழிப் பெய்யிலென் பல்லோர் - பழிக்கிலென் ()பார் துழிப் பெய்யில் என் பல்லோர் - பழிக்கில் என்

தோற்பையு ணின்று தொழிலறச் செய்தூட்டுங் () தோல் பை உள் நின்றுதொழில் அறச் செய்து ஊட்டும்

கூத்தன் புறப்பட்டக் கால். (06) கூத்தன் புறப்பட்டக் கால்.

பதவுரை: தோற்பை= உடலாகிய பை,; உள்= உள்ளே,; நின்று= இருந்து,; தொழில்= எத்தொழில்களையும்,; அற= முற்றாக,; செய்து= பண்ணி,; ஊட்டும்= உண்பிக்கும்,; கூத்தன்= ஆத்மாவானது,; புறப்பட்டக்கால்= வெளிப்பட்டால்,; நார்= நாரினால்,; தொடுத்து= (அவ்வுடலைக்) கட்டி,; ஈர்க்கில் என்= இழுத்தாலென்ன?; பார்= பூமியின்,; துழி= வெட்டுப்பள்ளத்தில்,; பெய்யில் என்= போட்டாலென்ன?; பல்லோர்= பலரும்,; பழிக்கில் என்= பழித்தாலென்ன?

கருத்துரை: உயிர்போன பின்பு உடலை எவ்விதஞ் செய்யினும் பயனென்ன?

விசேடவுரை

பிறர்- தோன்றா எழுவாய், இழுத்தல் முதலிய - பயனிலை, உடல்- செயப்படுபொருள்.

தொல்காப்பியம்-வினையியல்-32-ஆம் சூத்திரம்.

"பின்முன் கால்கடை வழியிடத் தென்னு

மன்ன மரபிற் காலங் கண்ணிய

வென்ன கிளவியு மவற்றியல் பினவே."

இவ்விதியால் ‘புறப்பட்டக்கால்’வினையெச்சம். பார்த்துழி யென்றதைக் கண்டுழியென்பாரு முளர்.

பாடல் 27 (படுமழை)

படுமழை மொக்குளிற் பல்காலுந் தோன்றிக் () படு மழை மொக்குளில் பல் காலுந் தோன்றிக்

கெடுமிதோர் யாக்கையென் றெண்ணித் - தடுமாற்றந் ()கெடும் இது ஓர் யாக்கை என்று எண்ணித் - தடுமாற்றம்

தீர்ப்பேமியா மென்றுணருந் திண்ணறி வாளரை () தீர்ப்பேம் யாம் என்று உணரும் திண் அறிவாளரை

நேர்ப்பாரியார் நீணிலத்தின் மேல். (07) நேர்ப்பார் யார் நீள் நிலத்தின் மேல்.

பதவுரை: படு= பெய்கிற,; மழை= மழையினது,; மொக்குளில்= குமிழியைப்போல,; பல்காலமும்= பலகாலமும்,; தோன்றி= உண்டாகி,; கெடும்= அழியும்,; இது= இஃது,; ஓர்= ஒரு,; யாக்கை என்று= உடலென்று,; எண்ணி= நினைத்து,; தடுமாற்றம்= பிறவித் துன்பத்தை,; தீர்ப்பேம்= நீக்குவோம்,; யாம் என்று= நாமென்று,; உணரும்= அறியும்,; திண்= வலிய,; அறிவாளரை= விவேகிகளை,; நீள்= நீண்ட,; நிலத்தின்மேல்= பூமியிடத்து,; நேர்ப்பார்= நேரானவர்,; யார்= எவர்?

கருத்துரை: குமிழியைப்போல் தோன்றி யழியும் உடலென்றெண்ணிப் பிறவித்துன்பத்தை நீக்கும் விவேகிகளை யொப்பானவர் யார்?

விசேடவுரை: நேர்ப்பார்- எழுவாய், யார்- பயனிலை.

பாடல் 28 (யாக்கையை)

யாக்கையை யாப்புடைத்தாப் பெற்றவர் தாம்பெற்ற () யாக்கையை யாப்பு உடைத்து ஆப் பெற்றவர் தாம் பெற்ற

யாக்கையா லாய பயன்கொள்க - யாக்கை ()யாக்கையால் ஆய பயன் கொள்க - யாக்கை

மலையாடு மஞ்சுபோற் றோன்றிமற் றாங்கே () மலை ஆடும் மஞ்சு போல் தோன்றி மற்று ஆங்கே

நிலையாது நீத்து விடும். (08) நிலையாது நீத்து விடும்.

பதவுரை: யாக்கையை= உடலை,; யாப்பு உடைத்து ஆ= பலமுள்ளதாக,; பெற்றவர்= அடைந்தவர்கள்,; தாம்= தாங்கள்,; பெற்ற= அடைந்த,; யாக்கையால்= அவ்வுடலால்,; ஆய= ஆகிய,; பயன்= தருமப்பிரயோசனத்தை,; கொள்க= கொள்ளக்கடவர்கள்;; யாக்கை= உடலானது,; மலை= மலையில்,; ஆடும்= சஞ்சரிக்கும்,; மஞ்சுபோல்= மேகம்போல,; தோன்றும்= தோற்றமாகி,; நிலையாது= நில்லாமல்,; நீத்துவிடும்= கெட்டுவிடும்.

கருத்துரை: உடலைப் பெற்றவர்கள் தங்கள் உடலால் ஆகிய தருமபபயனைக் கொள்ளக்கடவர்கள்; உடலோ மலைமேல் தோன்றும் மேகம்போல் தோன்றி யழியும்.

விசேடவுரை: பெற்றவர்- எழுவாய், கொள்க- பயனிலை, பயன்- செயப்படுபொருள்.

பாடல் 29 (புன்னுனி)

புன்னுனிமே னீர்போ னிலையாமை யென்றெண்ணி () புல் நுனி மேல் நீர் போல் நிலையாமை என்று எண்ணி

யின்னினியே செய்க வறவினை - இன்னினியே ()இன் இனியே செய்க அறம் வினை - இன் இனியே

நின்றா னிருந்தான் கிடந்தான்றன் கேளலறச் () நின்றான் இருந்தான் கிடந்தான் தன் கேள் அலறச்

சென்றா னெனப்படுத லால். (09) சென்றான் எனப் படுதலால்.

பதவுரை: இன்னினியே = இப்பொழுதே இப்பொழுதே,; நின்றான்= நின்றிருந்தான்,; கிடந்தான்= படுத்திருந்தான்,; தன்= தன்னுடைய,; கேள்= இனத்தவர்,; அலற= புலம்ப,; சென்றான்= இறந்தான்,; எனப்படுதலால்= என்று சொல்லப்படுதலால்,; புல்= புல்லின்,; நுனிமேல்= நுனியிடத்து,; நீர்போல= பனிநீரைப்போல,; நிலையாமை என்று= சரீர நில்லாதென்று,; எண்ணி= நினைத்து,; இன்னினியே= இப்பொழுதே இப்பொழுதே,; அறம் வினை= தருமத்தை,; செய்க= செய்யக்கடவீர்.

கருத்துரை: இப்பொழுதே இருந்தான், இறந்தான் என்று சொல்லப்படுதலால் சரீரநில்லாதென்றெண்ணி இப்பொழுதே தருமஞ் செய்யக்கடவீர்கள்.

விசேடவுரை: தொல்காப்பியம்; "தானென் கிளவி யொருமைக் குரித்தே."; நீங்கள்- தோன்றா எழுவாய், செய்யக்கடவீர்- பயனிலை, அறவினை- செயப்படுபொருள்.

பாடல் 30 (கேளாதே)

கேளாதே வந்து கிளைகளா யிற்றோன்றி () கேளாதே வந்து கிளைகள் ஆய் இல் தோன்றி

வாளாதே போவரான் மாந்தர்கள் - வாளாதே ()வாளாதே போவரால் மாந்தர்கள் - வாளாதே

சேக்கை மரனொழியச் சேணீங்கு புட்போல () சேக்கை மரன் ஒழியச் சேண் நீங்கு புள் போல

யாக்கை தமர்க்கொழிய நீத்து. (10) யாக்கை தமர்க்கு ஒழிய நீத்து.

பதவுரை: மாந்தர்கள்= மனிதர்கள்,; கேளாது= கேளாமல்,; வந்து= வந்து,; கிளைகள் ஆய்= உறவினர்களாய்,; இல்= மனைவாழ்க்கையில்,; தோன்றி= பிறந்து,; வாளாதே= சொல்லாமலே,; மரன்= மரத்தில்,; சேக்கை= கூட்டை,; ஒழிய= விட்டு,; சேண்= தூரத்தில்,; நீங்கு= நீங்கும்,; புள் போல= பறைவையைப் போல,; யாக்கை= உடலை,; தமர்க்கு= உறவினர்களுக்கு,; ஒழிய நீத்து= ஒழித்துவிட்டு,; வாளாது= சொல்லாது,; போவர்= இறந்துபோவார்கள்.