நாலடியார் 13-ஆம் அதிகாரம்-தீவினையச்சம்

சமணமுனிவர்கள் இயற்றிய நாலடியார்

௧. அறத்துப்பால்: ௨. இல்லறவியல்

பதின்மூன்றாம் அதிகாரம் தீவினையச்சம்

[அஃதாவது, தீவினைக்கு அஞ்சுதலாம்]

பாடல்: 121 (தூக்கத்துட்)

துக்கத்துட் டூங்கித் துறவின்கட் சேர்கலா துக்கத்துள் தூங்கி துறவின் கண் சேர்கலா

மக்கட் பிணத்த சுடுகாடு - தொக்க மக்கள் பிணத்த சுடுகாடு - தொக்க

விலங்கிற்கும் புள்ளிற்கும் காடே புலன்கெட்ட விலங்கிற்கும் புள்ளிற்கும் காடே புலன் கெட்ட

புல்லறி வாளர் வயிறு. (01) புல் அறிவாளர் வயிறு. (௧)

பதவுரை

துக்கத்துள்= துன்பத்தினிடத்து,

தூங்கி= மயங்கி,

துறவின்கண்= துறவறத்திலே,

சேர்கலா= அடையாத,

மக்கள்= மக்களின்,

பிணத்த= பிணங்களையுடையன,

சுடுகாடு= சுடுகாடுகள்,

தொக்க= நெருங்கிய,

விலங்கிற்கும்= மிருகங்களுக்கும்,

புள்ளிற்கும்= பறவைகளுக்கும்,

காடு= காடுகளாவன,

புலன்கெட்ட= அறிவுகெட்ட,

புல் அறிவு ஆளர்= அறிவீனருடைய,

வயிறு= வயிறுகள்.

கருத்துரை

மிருகங்கள் பறவைகள் இவற்றினுக்கு அறிவீனர்களுடைய வயிறுகளே சுடுகாடுகளாம்.

விசேடவுரை

வயிறு- எழுவாய், காடு- பயனிலை.

பாடல்: 122 (இரும்பார்க்குங்)

இரும்பார்க்குங் காலரா யேதிலார்க் காளாய்க் () இரும்பு ஆர்க்கும் காலர் ஆய் ஏதிலார்க்கு ஆள் ஆய்

கரும்பார் கழனியுட் சேர்வர் - சுரும்பார்க்குங் ()கரும்பு ஆர் கழனியுள் சேர்வர் - சுரும்பு ஆர்க்கும்

காட்டுளாய் வாழுஞ் சிவலுங் குறும்பூழுங் () காட்டுள் ஆய் வாழும் சிவலும் குறும்பூழும்

கூட்டுளாய்க் கொண்டுவைப் பார். (02) கூட்டுள் ஆய்க் கொண்டு வைப்பார். (௨)

பதவுரை: சுரும்பு= வண்டுகள்,

ஆர்க்கும்= சத்திக்கும்,

காட்டுள் ஆய்= காட்டிடமாய்,

வாழும்= வாழுகின்ற,

சிவலும்= கவுதாரியையும்,

குறும்பூழும்= காடையையும்,

கூட்டுள் ஆய்= கூட்டிடமாய்,

கொண்டு வைப்பார்= கொண்டுபோய் அடைப்பவர்கள்,

இரும்பு= விலங்கு,

ஆர்க்கும்= சத்திக்கும்,

காலர் ஆய்= அடிமையாய்,

ஏதிலார்க்கு= யாதொன்றும் இல்லாத அநாதைநிலைக்கு,

ஆள் ஆய்= ஆளாகி,

இரும் பார்= இருட்பூமியாகிய,

கழனியுள்= வயலிடத்தில்,

சேர்வர்=அடைவார்கள்.

கருத்துரை: இப்பிறப்பில் காடை, கவுதாரி முதலானவற்றைக் கூட்டில் அடைப்பவர்கள் மறுபிறப்பில் விலங்குபூண்டு நரகத்திலடைவார்கள்.

விசேடவுரை: வைப்பார்- எழுவாய், சேர்வார்- பயனிலை.

பாடல்: 123 (அக்கே)

அக்கேபோ லங்கை யொழிய விரலழுகித் () அக்கே போல் அம் கை ஒழிய விரல் அழுகி

துக்கத் தொழுநோ யெழுபவே - யக்கா ()துக்கம் தொழு நோய் எழுபவே - அக்கால்

லலவனைக் காதலித்துக் கான்முரித்துத் தின்ற () அலவனை காதலித்து கால் முரித்து தின்ற

பழவினை வந்தடைந்தக் கால். (03) பழ வினை வந்து அடைந்தக்கால். (௩)

பதவுரை: அ கால்= முற்பிறப்பில்,

அலவனை= நண்டுகளை,

காதலித்து= இச்சித்து,

கால் முரித்து= கால்களை ஒடித்து,

தின்ற= உண்ட,

பழ வினை= பழைய வினை,

வந்து அடைந்தக்கால்= வந்தால்,

அக்கே போல்= சங்குமணி போல்,

அம் கை= அகங்கை,

ஒழிய= தவிர,

விரல்= விரல்கள்,

அழுகி= அழுகி,

தொழு நோய்= குஷ்ட நோயில்,

துக்கம்= துன்பமடைந்து,

எழுப= திரிவார்கள்.

கருத்துரை: முற்பிறப்பில் நண்டுகளைத் தின்றவர்கள் இப்பிறப்பில் குஷ்ட வியாதி கொண்டு திரிவார்கள்.

விசேடவுரை: தொழுநோய்- எழுவாய், எழுப- பயனிலை. ஏ- அசை.

நன்னூல்- மெய்யீற்றுப் புணரியல்,

“அகமுனர்ச் செவிகை வரினிடை யனகெடும்.”

இவ்விதியால் அகம்+கை= அங்கை ஆயிற்று.

பாடல்: 124 (நெருப்பழற்)

நெருப்பழற் சேர்ந்தக்கா னெய்போல் வதூஉ () ;நெருப்பு அழல் சேர்ந்தக்கால் நெய் போல்வதூஉம்

மெரிப்பச்சுட் டெவ்வநோ யாக்கும் - பரப்பக் ()எரிப்ப சுட்டு எவ்வம் நோய் ஆக்கும் - பரப்ப

கொடுவினைய ராகுவர் கோடாருங் கோடிக் () கொடு வினையர் ஆகுவர் கோடாரும் கோடி

கடுவினைய ராகியார்ச் சார்ந்து. (04) கடு வினையர் ஆகியார் சார்ந்து. (௪)

பதவுரை:

நெருப்பு= நெருப்பினது,

அழல்= வெம்மையை,

சேர்ந்தக்கால்= சேர்ந்தால்,

நெய் போல்வதூஉம்= நெய்போலக் குளிர்ச்சியை யுடையதும்,

எரிப்ப= எரிக்கும்படி,

சுட்டு= கொளுத்தி,

எவ்வம்= துன்பமாகிய,

நோய்= நோயை,

ஆக்கும்= உண்டாக்கும்; (அதுபோல),

கோடாரும்= நன்னடை பிறழாதவர்களும்,

கடு வினையர் ஆகியார்= கொடியவர்களை,

சார்ந்து= சேர்ந்து,

கோடி= நன்னடை பிறழ்ந்து,

பரப்ப= முகவும்,

கோடு= கொடிய,

வினையர் ஆகுவர்= வினையையுடையவர் ஆவார்கள்.

கருத்துரை: துன்மார்க்கரைச் சேர்ந்த நன்மார்க்கரும் துன்மார்க்கராவார்கள்.

விசேடவுரை: கோடார்- எழுவாய், ஆகுவர்- பயனிலை.

பாடல்: 125 (பெரியவர்)

பெரியவர் கேண்மை பிறைபோல நாளும் () பெரியவர் கேண்மை பிறை போல நாளும்

வரிசை வரிசையா நந்தும் - வரிசையால் ()வரிசை வரிசையா நந்தும் - வரிசையால்

வானூர் மதியம்போல் வைகலுந் தேயுமே () வான் ஊர் மதியம் போல் வைகலும் தேயுமே

தானே சிறியார் தொடர்பு. (05) தானே சிறியார் தொடர்பு. (௫)

பதவுரை: பெரியவர்= பெரியோர்,

கேண்மை= சிநேகம்,

பிறைபோல= இளம்பிறை போல,

நாளும்= எந்நாளும்,

வரிசை வரிசை ஆ= கிரமங் கிரமமாக,

நந்தும்= வளரும்;

சிறியார்= சிறியோர்கள்,

தொடர்பு= சிநேகம்,

வான்= ஆகாயத்திலே,

ஊர்= செல்லும்,

மதியம்போல்= பூர்ணசந்திரன் போல்,

வைகலும்= தினந்தோறும்,

வரிசையாய்= கிரமமாய்,

தானே= தனக்குத் தானே,

தேயும்= குறைந்துபோகும்.

கருத்துரை: பெரியோர்கள் சிநேகம் பிறைபோல வளரும்; சிறியோர்கள் சிநேகம் நிறைசந்திரன் குறைதல்போற் குறையும்.

விசேடவுரை: கேண்மை- எழுவாய், நந்தும்- பயனிலை, தொடர்பு- எழுவாய், தேயும்- பயனிலை. ஏகாரம்- அசை.

பாடல் 126 (சான்றோரென)

⁠

சான்றோ ரெனமதித்துச் சார்ந்தாய்மற் சார்ந்தாய்க்குச் () சான்றோர் என மதித்து சார்ந்தாய் மன் சார்ந்தாய்க்கு

சான்றாண்மை சார்ந்தார்க ணில்லாயிற் - சார்ந்தோய்கேள் ()சான்றாண்மை சார்ந்தார் கண் இல் ஆயின் - சார்ந்தோய் கேள்

சாந்தகத் துண்டென்று செப்புத் திறந்தொருவன் () சாந்து அகத்து உண்டு என்று செப்பு திறந்து ஒருவன்

பாம்பகத்துக் கண்ட துடைத்து. (06) பாம்பு அகத்து கண்டது உடைத்து. (௬)

⁠

பதவுரை:

சான்றோர் என= பெரியோரென,

மதித்து= எண்ணி,

சார்ந்தாய் மன்= சேர்ந்தவனே,

சார்ந்தாய்க்கு= சேர்ந்த உனக்கு,

சான்றாண்மை= பெருந்தன்மை,

சார்ந்தார்கண்= நீ சேரப்பட்டவரிடத்து,

இல் ஆயின்= இல்லாவிடில்,

சார்ந்தோய்= சேர்ந்தவனே,

கேள்= கேட்பாயாக,

சாந்து= கலவைச் சாந்து,

அகத்து= உள்ளிடத்து,

உண்டு என்று= இருக்கிறதென்று,

செப்பு= செப்பை,

திறந்து= திறந்து,

ஒருவன்= ஒருவன்,

அகத்து= உள்ளே,

பாம்பு= பாம்பை,

கண்டது உடைத்து= கண்டது போலும்.

கருத்துரை:

நன்மார்க்கம் உண்டென்று நீ சேரப்பட்டவரிடத்துத் துன்மார்க்கம் உண்டாயிருத்தல் எதுபோலெனில், ஒருவன் செப்பின் உள்ளே சாந்து உண்டென்று திறந்து பாம்பைக் கண்டாற் போலும்.

விசேடவுரை: ஒருவன்- எழுவாய், உடைத்து- பயனிலை, தன்மையை- செயப்படுபொருள். மன்- அசை.

பாடல் 127 (யாஅரொருவ)



யாஅ ரொருவ ரொருவர்த முள்ளத்தைத் () யாஅர் ஒருவர் ஒருவர் தம் உள்ளத்தை

தேருந் துணைமை யுடையவர் - சாரற் ()தேரும் துணைமை உடையவர் - சாரல்

கனமணி நின்றிமைக்கு நாடகேண் மக்கள் () கனம் மணி நின்று இமைக்கும் நாட கேள் மக்கள்

மனம்வேறு செய்கையும் வேறு. (07) மனம் வேறு செய்கையும் வேறு. (௭)

⁠

பதவுரை:

சாரல்= மலைச்சாரலிலே,

கனம்= பொன்னும்,

மணி= அரதநங்களும்,

நின்று= இருந்து,

இமைக்கும்= பிரகாசிக்கும்,

நாட= நாட்டையுடைய பாண்டியனே,

கேள்= கேட்பாயாக;

மக்கள்= மனிதர்கள்,

மனம்= மனத்தில் எண்ணுவதும்,

வேறு= வேறு,

செய்கையும்= நடக்கையும்,

வேறு= வேறு, (ஆதலால்),

ஒருவர்= ஒருவர்,

ஒருவர் தம்= மற்றொருவருடைய,

உள்ளத்தை = மனதை,

தேரும் = அறியும்,

துணைமை உடையவர் = அளவினை யுடையவர்,

யார் = யாவர்?

கருத்துரை:

பாண்டியனே! ஒருவர் மனதை மற்றொருவர் அறியார்.

விசேடவுரை:

உடையவர் - எழுவாய், யார் - பயனிலை.

பாடல் 128 (உள்ளத்தா)

⁠

உள்ளத்தா னள்ளா துறுதித் தொழிலராய்க் () உள்ளத்தால் நள்ளாது உறுதி தொழிலராய்

கள்ளத்தா னட்டார் கழிகேண்மை - தெள்ளிப் ()கள்ளத்தான் நட்டார் கழி கேண்மை - தெள்ளி

புனற்செதும்பு நின்றலைக்கும் பூங்குன்ற நாட () புனல் செதும்பு நின்று அலைக்கும் பூ குன்றம் நாட

மனத்துக்கண் மாசாய் விடும். (08) மனத்துக் கண் மாசு ஆய் விடும். (௮)

⁠

பதவுரை:

தெள்ளி= மணிகளைக் கொழித்து,

புனல்= அருவி நீரானது,

செதும்பு நின்று= சேறு பொருந்தி,

அலைக்கும்= ஒதுக்கும்,

பூ= அழகிய,

குன்றம்= மலையையும்,

நாட= நாட்டையுமுடைய பாண்டியனே!,

உள்ளத்தால்= மனதால்,

நள்ளாது= சிநேகியாது,

உறுதி தொழிலர் ஆய்= பலம் பொருந்திய செய்கையை உடையராய்,

கள்ளத்தால்= வஞ்சகத்தால்,

நட்டார்= சினேகித்தவரது,

கழி= மிகுந்த,

கேண்மை= சிநேகம்,

மனத்துக்கண்= மனதினிடத்தில்,

மாசு ஆய் விடும்= குற்றமாய் முடியும்.

கருத்துரை:

பாண்டியனே! மனங்கலந்து உறவு செய்யாது வஞ்சகமாக உறவு செய்தல் மனதிடத்திற் குற்றமாம்.

விசேடவுரை:

கேண்மை- எழுவாய், மாசாய்விடும்- பயனிலை.

பாடல் 129 (ஓக்கிய)

ஓக்கிய வொள்வாடன் னொன்னார்கைப் பட்டக்கா () ஓக்கிய ஒள் வாள் தன் ஒன்னார் கை பட்டக்கால்

லூக்க மழிப்பதூஉ மெய்யாகு - மாக்க ()ஊக்கம் அழிப்பதூஉம் மெய் ஆகும் - ஆக்கம்

மிருமையுஞ் சென்று சுடுதலா னல்ல () இருமையும் சென்று சுடுதலான் நல்ல

கருமமே கல்லார்கட் டீர்வு. (09) கருமமே கல்லார் கண் தீர்வு. (௯)

பதவுரை: ஓக்கிய= ஓங்கிய,

ஒள்= ஒளிபொருந்திய,

வாள்= தன் வாளாயுதம்,

தன் ஒன்னார்= தன் சத்துருக்கள்,

கை= கையில்,

பட்டக்கால்= அகப்பட்டால்,

ஊக்கம்= மனத் தைரியத்தை,

அழிப்பதூஉம்= கெடுப்பதும்,

மெய் ஆகும்= உண்மையாகும்;

ஆக்கம்= தீவினைப்பலன்,

இருமையும்= இம்மையு மறுமையும்,

சென்று= தன்னுடன் சென்று,

சுடுதலால்= வருத்துதலால்,

கல்லார்கண்= தீவினையாளரிடத்து,

தீர்வு= சிநேகம் நீங்குதல்,

நல்ல கருமமே= நல்ல காரியமேயாம்.

கருத்துரை: தீவினையாளரிடத்துச் சிநேக நீங்குதல் நல்லது.

விசேடவுரை: தீர்வு- எழுவாய், கருமம்- பயனிலை. ஏ-அசை.

நன்னூல்

“வலித்தல் மெலித்த னீட்டல் குறுக்கல்

விரித்த றொகுத்தலும் வருஞ்செய்யுள் வேண்டுழி.”

இவ்விதியால் ‘ஓக்கிய’ என வலித்தல் விகாரமாயிற்று.

பாடல் 130 (மனைப்பாசங்)

மனைப்பாசங் கைவிடாய் மக்கட்கென் றேங்கி () மனை பாசம் கை விடாய் மக்கட்கு என்று ஏங்கி

யெனைத்தூழி வாழ்தியோ நெஞ்சே - யெனைத்துஞ் ()எனைத்து ஊழி வாழ்தியோ நெஞ்சே - எனைத்தும்

சிறுவரையே யாயினுஞ் செய்தநன் றல்லா () சிறுவரையே ஆயினும் செய்த நன்று அல்லால்

லுறுபயனோ வில்லை யுயிர்க்கு. (60) உறு பயனோ இல்லை உயிர்க்கு. (௰)

பதவுரை:

நெஞ்சே= மனமே!

மனை= இல்வாழ்க்கையின்,

பாசம்= ஆசையை,

கைவிடாய்= விட்டுவிடாய்;

மக்கட்கு என்று= மக்களுக்கு என்று,

ஏங்கி= இரங்கி,

எனைத்து ஊழி= எவ்வளவு காலம்,

வாழ்தியோ= வாழ்வாயோ;

சிறு வரை= சிறு பொழுது,

ஆயினும்= ஆனாலும்,

செய்த= தான் செய்த,

நன்று= தரும்பபலன்,

அல்லால்= அல்லது,

எனைத்தும்= எவ்வளவும்,

உயிர்க்கு= நம் உயிர்க்கு,

உறு பயன்= பொருந்திய பலன்,

இல்லை= இல்லை.

கருத்துரை: மனமே! நம்முயிர்க்குத் தருமத்தை அன்றிப் பலனில்லை.

விசேடவுரை: உறுபயன்- எழுவாய், இல்லை- பயனிலை- ஏ, ஓ- அசைகள்.

தீவினையச்சம் முற்றிற்று.

ஆக அதிகாரம் 13-க்குச் செய்யுள்-130.

அறத்துப்பால் முற்றிற்று

பார்க்க

நாலடியார்- வேதகிரி முதலியாரவர்கள் உரையுடன்

நாலடியார் 1-ஆம் அதிகாரம் -செல்வ நிலையாமை

நாலடியார் 2-ஆம் அதிகாரம் -இளமை நிலையாமை

நாலடியார் 3-ஆம் அதிகாரம் - யாக்கை நிலையாமை

நாலடியார் 4-ஆம் அதிகாரம் - அறன் வலியுறுத்தல்

நாலடியார் 5-ஆம் அதிகாரம் - தூய்தன்மை

நாலடியார் 7-ஆம் அதிகாரம் - சினமின்மை

நாலடியார் 8-ஆம் அதிகாரம்-பொறையுடைமை

நாலடியார் 9-ஆம் அதிகாரம்-பிறர்மனைநயவாமை

நாலடியார் 10-ஆம் அதிகாரம்-ஈகை

நாலடியார் 11-ஆம் அதிகாரம்-பழவினை

நாலடியார் 12-ஆம் அதிகாரம்-மெய்ம்மை

[[]]

2.பொருட்பால்: 1.அரசியல்

நாலடியார் 14-ஆம் அதிகாரம்-கல்வி

நாலடியார் 15-ஆம் அதிகாரம்-குடிப்பிறப்பு

நாலடியார் 16-ஆம் அதிகாரம்-மேன்மக்கள்

நாலடியார் 17-ஆம் அதிகாரம்-பெரியாரைப் பிழையாமை

நாலடியார் 18-ஆம் அதிகாரம்-நல்லினஞ் சேர்தல்

நாலடியார் 19-ஆம் அதிகாரம்-பெருமை

நாலடியார் 20-ஆம் அதிகாரம்-தாளாண்மை

[[]]